Kvizo no 54 : Legenda punika princino

Legenda ruza princa persono el Mez-oriento, elirinta el unu etruska dinastio, filino mi estis de fama reĝo, kies morto devigis min urĝe foriri mian naskiĝan urbon, cele eskapi al mia frato, la nova reĝo, kiu estis mortiginta mian tre amatan kaj riĉegan edzon por konkeri la reĝan povon kaj kapti liajn riĉecojn. Mi do eliris mian landon kun miaj riĉecoj, eksternorma grupo de urbaj eminentuloj, servistoj kaj ankaŭ okdek virgulinoj, rabitaj en Cipro, kiel futuraj edzinoj de miaj kompanoj cele de popolumi novan kolonion,  tiam ke ili devis ofertiĝi por konsekrita prostituado.

 

Kororompite de mia edza murdo, mi tiel urĝe enŝipiris kun mia fidela grupo kaj post havenpaŭzo en Cipro, fine de la naŭa jarcento A.J.K, ni atingis finalan destinon, kie mi starigis novan urbon akorde kun loka landreĝo, kiu laŭlegende donacis al mi teritorion, kiu ĵus kovrita povus unu bova felo. Uzante faman ruzon mi tiam tranĉis la felon en finegajn rimenojn tiel, ke mi eblu ĉirkaŭlimigi spacon por starigi citadelon, kiu poste iĝos la historia centro de la urbo, prenante antikvan nomon rilate al bovnomo.

Ĵus elŝipiĝita post nia marvojaĝo, mi ricevis el la aŭtoktonoj la nomon de “vagantulino” kaj baldaŭ la loka reĝo, ĉarmita de mia beleco sed ankaŭ allogita de miaj riĉecoj, edziĝpetis min. Tiu peto bone ricevita kaj akceptita estis de miaj akompanatoj, feliĉaj pro tia bela alianco, garantidono de paco kaj prospero sed edziĝtage per fideleco al mia unua murdita edzo mi laŭlegende preferis murdiĝi, ĵetiĝante en ŝtiparon. Tiam miaj kortuŝitaj kompanoj apoteozis min, kiel divenan personon sed alia legendo rakontis, ke mi edzigis unu el miaj kompanoj, kiu estis fundonta faman familion de militaj konkerantoj.

Unuatempe pagita estis tributo al nia etruska urbego-patrino pruve de fideleco kaj pieco sed baldaŭ tiu ĉi malfortiĝis pro la greka premado kaj la nova urbo, kiun kreinta mi estis, emancipiĝis ekde la sepa jarcento A.J.K. kaj devenis pli kaj pli potenca ĝis fine superregi grandan parton de la Mezmaro.
Grave estas ĉi-tie precizi, ke mia historio ĉefe rakontita estis de grekaj kaj romanaj laŭdiraj historiistoj, kiuj plefofte manifestis nefavoreblajn antaŭjuĝojn pri mi kaj mia urbo pro kaŭzoj de interrivalecoj.

Unu el tiuj historiistoj, Virgilo, eĉ rakontis, ke mi gastigis trojan heroon, post la malvenko de Trojo kontraŭ la grekoj kaj longega marperiplo, freneze enamiĝis pri li kaj fine aflikte murdiĝis, kiam li denove enŝipiĝis al italujo por fundi Romon.