Kvizo no 62 : Fama hispana ludeksperta monaĥo

Naskiĝis mi en bonkonita kaj riĉa familio, dediĉita al komerco ĉe Badaĥoso en Hispanujo dum la trideka jaro de la dek sesa jarcento. Frue allogita de religia alvoko mi iĝis monaĥo kaj multe pli tarde konfesprenanto de fama hispana imperiisto sed ĉefe bonkonita mi estis kaj ankoraŭ hodiaŭ estas de mia eksterordinara talento por tiuepoke monduma ludo, kiu nur praktikiĝis meze de la alta socio.

Tiu ludo nomita ŝako fakte estas tre malnova. Penetrigita estis en sud-Eŭropo ĉirkaŭ la deka jarcento, deveninta de antikva hindua militludo, kiu ŝajnis ekaperi dum la sesa jarcento el nia erao.
Escepte naturdotita por tiu intelekta kaj pripensa ludo mi do rapide superis la plej bonajn hispanajn ŝakistojn kaj okaze de vojaĝo al Romo mi renkontis kaj venkis ĉiujn italajn kontraŭulojn, kiujn oni oponis kontraŭ mi kaj kiuj tamen renomumitaj estis kiel la plej bonaj ŝakistoj el la konita tutmondo !

Poste tiu grandfaro mi verkis unu el la plej unuaj libroj pri la teorio de la ŝaka ludo kaj tial nomita mi kelkfoje estas : “La patro de la teorio de la ŝakoj”. Notinde mi detale priskribis en tiu libro unu faman ekatakon (aŭ luduverturon), nun tutmonde konita kiel “la hispana ludbatalo”, kiu reprenita, studita, senĉeligita estis dum la sekvaj epokoj kaj notinde dum la dek naŭa jarcento kaj kiu restis modernepoke unu el la plej uzitaj ekludatakoj en la ŝakaj turniroj.
Tiom kaj tiom analizita ĝi estis, ke nun ekzistas granda kvanto de variantoj, kiuj komponis vastegan korpuson (por la inicitoj, ĝi plenumas la referencojn ekde C6 ĝis C9 en la Enciklopedio de la ŝakaj uverturoj).

Mia fama “hispana” uverturo ĉiam konsiderata estas, kiel la plej forta uverturo por malfermaj ludbataloj. Fakte ĝi trudas tujan premion sur la kontraŭa ludo per la kruda atako de la blanka Kuriero en b5-a ĉelo (vidu la ŝakludan bildon ĉi-sube) direktminacante la jam eliritan nigran Ĉevalon (c6-a ĉelo) kaj ankaŭ sed nedirekte la nigran Reĝon kaj ĉefe asekurante superan pozicion en la centro de la ŝakludo (notinde sur la d5-a ĉelo), kiun la nigra ludo multe klopodos antaŭ egaligi.
La granda atakemo de tiu uverturo instigis modernajn ŝakajn ĉampionojn elpensi novajn respondojn, kiuj nomitaj estis “mez-malfermaj” aŭ “semi-malfermaj” cele de malpliigi ĝian ofte decidigan avantaĝon.